Dag uhhh 22 ofzo

Vandaag vertrekken we weer uit San Francisco. Uiteraard weer het gevoel dat we te kort zijn gebleven. Maar ook aan dat gevoel wen je op een gegeven moment.

Maar voordat we langs de kust gaan afzakken, eerst ff naar onze autoverhuurder. We hebben namelijk al een tijdje de melding “change engine oil soon”. Uiteraard had ik er gewoon wat olie bij kunnen gooien, maar omdat we vorige keer in de USA ook al die Ford Escape hadden, toch maar eens kijken of we niet een andere auto mee konden krijgen. Helaas waren alle auto’s op dat moment op. Of we konden ff langs het vliegveld rijden of we moesten ff een uurtje of zo geduld hebben. We mochten de auto wel in hun garage zetten, zodat het geen parkeergeld kost. Nou, omdat we toch nog moesten brunchen (ja ook in USA hebben we het “uitslapen” redelijk onder de knie. En die kids hebben goeie leermeesters, dat blijkt steeds vaker!). Dus even een typisch amerikaans tentje binnen gestapt en ff lekker gegeten.Na het eten weer terug naar de autoverhuurder. “We hebben toevallig net een nieuwe auto binnen dus je kunt hem beneden ophalen.” En nieuw wastie! 20 mile op de teller. Een splinter nieuwe Chevrolet Captiva. Helaas is de kofferbak iets kleiner dan die van de Ford, dus dat was weer even passen en meten, maar het past. We hebben dus wat achter moeten laten wat niet meer pasten. Die Ipad’s die we voor iedereen gekocht hadden hebben we dus maar achter gelaten. Jammer he 😛 Ik hoor jullie al denken, had ze dan met de post gestuurd. Had gekunt. Als we postzegels bij ons hadden…….Goed, genoeg slap geouwehoer, back to the road-trip.

Onderweg naar Monterey. Via freeway 1 zouden we langs de kust een practige weg moeten volgen. Maar na wat file-rijden vonden we dat toch echt errug tegen vallen. Weinig te zien van de kust. Wel tussendoor ff lekker yogurt-ijs gegeten. Was een leuk concept. Pak een beker, kies de smaken die je wilt, doe er daarna nog wat fruit/snoep/chocola/spikkels op en sluit het af met een sausje. Betaal per gewicht en succes. Leuk en lekker. Behalve dat ijs dan, althans, dat vonden de kids. Die vonden alleen het snoep en de chocola lekker.

Daarna door verder naar ons tijdelijke eindbestemming. Niks bijzonders meer gebeurt, dus ik sluit die dagmaar af met de melding dat ik een krent ben (voor 3 dollar extra zouden de aapjes bij de deur onze auto parkeren en de koffers naar ons kamer brengen) ik heb dus 3 dollar bespaard………..slim he! uiteindelijk heb ik wel gevraagd of ze me even wilden helpen met de koffers. En dat deden ze natuurlijk. 2 dollar fooi, dus netto 1 dollar verdient met het zelf wegzetten van de auto. En daarna nog lekker uit eten geweest.

Dag 1 in Monterey

s’ochtends vroeg terug naar de balie. Ik had namelijk gevraagd of er een mogelijkheid was voor een upgrade. Gister niet. Nu wel. Een ruimere kamer met een klein terrasje of een zelfde kamer als dat we nu hebben, maar met uitzicht op de haven. Doe die extra ruimte maar! Daarna ontbijt gehaald om Laura en de kids te verrassen. En toen ineens schot het me tebinnen……..is het niet ongeveer een maand geleden dat we getrouwd zijn. En op het 1e bonnetje zag ik het. 06-16-12. Precies op de dag af! “Kijk schat, ik vergeet dat niet hoor”. Dus niet verklappen dat ik dat niet meteen bedacht had he! Nog ff speciale koffie laten maken bij Starbucks en alles klaar gezet in ons nieuwe paleisje.

Eenmaal weer terug in onze oude kamer, lag iedereen nog stevig te oefenen voor het uitslaaprecord. Die oefening heb ik toch maar onderbroken. Kids waren toch wel vrij snel weer fit. Laura deed me denken aan een dieseltje. Hoewel, we stonden toch binnen 10 minuten in onze nieuwe kamer. Na een paar minuten heb ik Laura toch “aangedrongen” om de BLT te eten. Maar dat werd hem niet. “Kijk er dan ff onder!” “O…..een kaartje” en toen pas viel het kwartje.

Na het lekkere ontbijt even snel de koffers overgeheveld en toen op naar het wereld beroemde sea-aquarium. Erg mooi. Maar ook erg druk. Het is natuurlijk Zaterdag. Tsja, dan krijg je dat. Maar dat heeft ons niet weerhouden van een leuke middag.

Noah keek z’n ogen uit bij de haaien. En natuurlijk was het dolle pret in het kids gedeelte. Vissen of niet, een glijbaan moet begleden worden! Zelfs in een clownspak wat pappa je aan heeft gedaan.

Het stikte er trouwens wel van de kwallen. Erg mooie kwallen trouwens.Na zulke mooie voorbeelden kon Noah niet achter blijven. Hij verandere spontaan in een kwal. Niks was meer goed. Dus tijd om te gaan! Hopen dat ze in de auto in slaap vallen, dan kunnen we de 17-mile drive doen. Dat zou een hele mooie route langs de kust moeten zijn. Nou, dit plan leek goed te slagen. Totdat we ik denk een half uurtje a 3 kwartier onderweg waren. Ik was net bezig foto’s te maken van de kust met wat zeeleeuwen en zeeotters, ontplofte Noah ineens. Geen idee waarom. Misschien raar gedroomd ofzo. Zoë ook direct wakker en van streek. Dus de route toch maar afgebroken en weer terug naar het hotel. Even wat gas terug. Maar toch een mooi plaatje kunnen schieten.

Tegen de avond pizza’s gehaald en op ons eigen terrasje lekker opgegeten. Na het eten even wandelen langs de boulevard. Maar toen bedachten we ons dat we toen we Monterey binnen kwamen rijden een mooie speeltuin hadden gezien. Kunnen die kids zich ook weer even uitleven. En zoals al eerder gezegd, die glijbanen moeten even begleden worden!Dit was een glijbaan van allemaal rollertjes. e-e-e-r-r-r-r-u-u-u-g-g-g leuk. En ook die andere glijbaan viel in de smaak bij Zoë.Ik als oudste moest natuurlijk ook over de rollerbank. Ook ik genoot, zoals je wel kunt zien.Na dit speel-avontuur zijn we nog een ijsje wezen eten bij de Mac. En weer viel de chocola welin de smaak en het ijs minder. Verwende nesten zijn het! Ze moesten eens weten hoeveel moeite het heeft gekocht om dat ijs te maken!

En zo liep ook deze dag op z’n einde. Weer een geslaagde dag. Morgen gaan we weer verder met onze zwerf tocht. Op naar Lompoc.

Vandaag (althans, voor de thuisblijvers inmiddels al gister)

Gisteravond het meeste al ingepakt, zodat we redelijk optijd kunnen vertrekken omdat we toch weer een aardige rit voor de boeg hebben. Wel een mooie rit, want nu krijgen we het echte mooie stuk van Highway 1.

Maar plots werd er op de deur van ons kamer geklopt. Nog voor ik de housekeeping kon wegsturen werd de rekening al onder de deur geschoven. Nou, lekker is dat. Zaten we echt op te wachten. En toen werd er weeer geklopt. Stond er roomservice. Uhhh, nee, wij hebben niks besteld hoor. Hoor ik stilletjes achter me “Jawel….hebben de kinderen voor vaderdag geregeld”. Leuke verrassing! Had ik hem bijna weggestuurd. Dus lekker ontbeten met wat scrambled eggs, bacon en wat lekker pittig gekruiden aardappels. Koffie kon slechter. Maar wat leggen we elkaar toch weer lekker in de watten he! Tsja, dat heb je nog in die eerste maand. Daarna moet je maar afwachten…….

Goed, weer op pad dus. Erg mooi…..zeggen ze. Maar wij zagen het niet. Lag trouwens niet aan ons ogen ofzo.Die mist hing verder practisch over de hele route. Hebben wij weer. Het stikte daar trouwens van de walvissen……denk ik.

Uiteindelijk toch op de bestemming aangekomen. Net smerig gegeten van Taco Bell. Niet ons ding. Noah stond er trouwens op o vis te eten. Geen idee waar die dat nou weer vandaan haalt. Wij zijn geen vis-eters. Misschien door de zee-lucht ofzo.

Maar s’avonds nog even een paar wasmachines aan het werk gezet en toch nog meer even langs de KFC om toch nog iets te eten. Althans Laura dan. Ik ben weer een echte keel en vindt het weer zonden om al dat eten zomaar weg te gooien, dus ik heb die Taco Bell ellende maar naar binnen geschoven. Daarna de drogers aan het werk gezet…onee, dat was net voordat we voor de 2e keer eten gingen halen. Daarna de kids in slaap krijgen en eindelijk ff achter de laptop om weer up-to-date te komen. En nu zit ik dus hier. En tik ik dit. En dit. En dit. En ook een beetje van dat. Goed, bedtijd!

Morgen weer verder afdalen. Nu naar….uhh, ff vragen. Ah, Anaheim, Los Angeles. 2 uurtjes ofzo…..of iets meer. We zien wel weer. O, ik hoor net 3 uur en 2 minuten. Ook goed.